Η χτεσινή συνάντηση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. με την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας πραγματοποιήθηκε στη σκιά των κινητοποιήσεων των συλλόγων της Α’ Αθήνας και της κατάληψης των γραφείων της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής. Η άμεση αντίδραση των εκπαιδευτικών και των συλλόγων τους και οι καθημερινές παραστάσεις διαμαρτυρίας που κορυφώθηκαν με την κατάληψη του Α’ ΠΥΣΠΕ την Παρασκευή και της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής την Δευτέρα, ανέτρεψε τα σχέδια του Υπουργείου Παιδείας και του περιφερειακού διευθυντή Κουμέντου. Εξαναγκάζοντας τον Υπουργό Παιδείας, μπροστά στο Δ.Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας, να ανακαλέσειτην υποχρεωτική μετακίνηση 100 δασκάλων από το Α’ ΠΥΣΠΕ Αθήνας σε άλλα ΠΥΣΠΕ και περιοχές του λεκανοπεδίου.
Η νίκη αυτή, στους δύσκολους καιρούς της κρίσης, του μνημονίου και της αδιάκοπης επίθεσης συγκυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ στα δικαιώματά μας, στέλνει το μήνυμα ότι η συλλογικότητα, ο αγώνας, η αντίσταση, η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια μπορούν να έχουν άμεσα αποτελέσματα στις ζωές των εργαζομένων. Στέλνει ακόμα το μήνυμα ότι οι μάχες δεν κερδίζονται με αντιπαράθεση δι’ αντιπροσώπων αλλά με τη μαζική, ζωντανή και διαρκή συμμετοχή των εκπαιδευτικών/εργαζομένων της βάσης.
Κατά τα άλλα η πρόσκληση του Υπουργού προς το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και η συνάντηση που ακολούθησε δεν είχε στόχο τίποτε άλλο παρά να του εξασφαλίσει ένα επικοινωνιακό βήμα ενόψει της έναρξης του σχολικού έτους. Αόριστος στις τοποθετήσεις του και χωρίς να δεσμευθεί στο παραμικρό δεν πήρε θέση σε κανένα από τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο.
Αντίθετα έβαλε πάνω στο τραπέζι την ριζική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών μέσω της αύξησης του διδακτικού ωραρίου και της αναδιάρθρωσης των οργανικών θέσεων. Θέμα που παραδέχτηκε ότι είναι αντικείμενο μελέτης των υπηρεσιών του Υπουργείου με ορίζοντα εφαρμογής τη επόμενη χρονιά. Ταυτόχρονα ζήτησε τη συναίνεση της Ομοσπονδίας και των εκπαιδευτικών στα σχέδια του για την αξιολόγηση λέγοντας ότι δεν θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Όταν όμως του ζητήσαμε να καταργήσει το ν. 4024 που συνδέει την αξιολόγηση με την βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών αρνήθηκε να το πράξει. Σε ό,τι αφορά την οικονομική εξαθλίωση και τους μισθούς πείνας των εκπαιδευτικών εξέφρασε την «συμπάθεια και κατανόησή» του, αντέταξε όμως το «εθνικό» καθήκον για τη «σωτηρία της χώρας».
Η απάντηση του κινήματος των εκπαιδευτικών και της εργαζόμενης πλειοψηφίας στα σχέδια για σάρωμα των εργασιακών τους δικαιωμάτων και την καταβύθιση της κοινωνίας σε παρατεταμένη εξαθλίωση πρέπει να είναι ο ανυποχώρητος και παρατεταμένος αγώνας για την ανατροπή των πολιτικών του Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. καθώς και της κυβέρνησης που τις υλοποιεί.
Η νίκη αυτή, στους δύσκολους καιρούς της κρίσης, του μνημονίου και της αδιάκοπης επίθεσης συγκυβέρνησης – Ε.Ε. – ΔΝΤ στα δικαιώματά μας, στέλνει το μήνυμα ότι η συλλογικότητα, ο αγώνας, η αντίσταση, η αλληλεγγύη και η αξιοπρέπεια μπορούν να έχουν άμεσα αποτελέσματα στις ζωές των εργαζομένων. Στέλνει ακόμα το μήνυμα ότι οι μάχες δεν κερδίζονται με αντιπαράθεση δι’ αντιπροσώπων αλλά με τη μαζική, ζωντανή και διαρκή συμμετοχή των εκπαιδευτικών/εργαζομένων της βάσης.
Κατά τα άλλα η πρόσκληση του Υπουργού προς το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και η συνάντηση που ακολούθησε δεν είχε στόχο τίποτε άλλο παρά να του εξασφαλίσει ένα επικοινωνιακό βήμα ενόψει της έναρξης του σχολικού έτους. Αόριστος στις τοποθετήσεις του και χωρίς να δεσμευθεί στο παραμικρό δεν πήρε θέση σε κανένα από τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο.
Αντίθετα έβαλε πάνω στο τραπέζι την ριζική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών μέσω της αύξησης του διδακτικού ωραρίου και της αναδιάρθρωσης των οργανικών θέσεων. Θέμα που παραδέχτηκε ότι είναι αντικείμενο μελέτης των υπηρεσιών του Υπουργείου με ορίζοντα εφαρμογής τη επόμενη χρονιά. Ταυτόχρονα ζήτησε τη συναίνεση της Ομοσπονδίας και των εκπαιδευτικών στα σχέδια του για την αξιολόγηση λέγοντας ότι δεν θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Όταν όμως του ζητήσαμε να καταργήσει το ν. 4024 που συνδέει την αξιολόγηση με την βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών αρνήθηκε να το πράξει. Σε ό,τι αφορά την οικονομική εξαθλίωση και τους μισθούς πείνας των εκπαιδευτικών εξέφρασε την «συμπάθεια και κατανόησή» του, αντέταξε όμως το «εθνικό» καθήκον για τη «σωτηρία της χώρας».
Η απάντηση του κινήματος των εκπαιδευτικών και της εργαζόμενης πλειοψηφίας στα σχέδια για σάρωμα των εργασιακών τους δικαιωμάτων και την καταβύθιση της κοινωνίας σε παρατεταμένη εξαθλίωση πρέπει να είναι ο ανυποχώρητος και παρατεταμένος αγώνας για την ανατροπή των πολιτικών του Δ.Ν.Τ. – Ε.Ε. καθώς και της κυβέρνησης που τις υλοποιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσιεύονται μόνο τα σχόλια, τα οποία δεν υπερβαίνουν τα εσκαμμένα. Σχόλια με προσωπικές αναφορές, με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, απορρίπτονται.